THE RIVER WILD
een recensie door Menno Peeters

Waardering: 5.0 (max. 10.0)

Jaar : 1994
Speelduur: 112 min.
Regie : Curtis Hanson
Produktie: David Foster, Lawrence Turman
Script : Dennis O'Neill
Muziek : Jerry Goldsmith
Cast : Meryl Streep, David Strathairn, Joseph Mazzello, Kevin Bacon, John C. Reilly

In Geleen zijn vier videotheken te vinden. Enkele dagen achtereen heb ik ze allemaal bezocht om THE RIVER WILD te bemachtigen, die echter steeds reeds verhuurd was. De teleurstelling was dan ook behoorlijk groot toen de film uiteindelijk bijzonder bleek tegen te vallen.

Gail (Meryl Streep), een ervaren gids op het water, gaat varen met haar zoontje Rourke (Joseph Mazzello) en uiteindelijk haar in eerste instantie niet mee willende man Tom (David Strathairn). Op het nog rustige gedeelte van de rivier komen ze Wade (Kevin Bacon) en Terry (John C. Reilly) tegen. Na enige tijd gezellig samen blijken de twee kerels op de vlucht te zijn en beginnen ze het gezinnetje te terroriseren, Gail nodig hebbend om de meest woeste baren te overwinnen.

THE RIVER WILD bevat een verschrikkelijk aantal toevalligheden, waarvan de meeste zeer makkelijk te vermijden waren. Een in het water gegooid fototoestel dat weer wordt teruggevonden, een verlaten boot die mijlen verder door de ontsnapte man Tom wordt gespot, het getuigt allemaal van weinig gevoel voor realisme. Erger nog zijn de in grote getale aanwezige cliches. Het lot van een passerende politieman te water, het repareren van het huwelijk van Gail en Tom en natuurlijk het volstrekte standaard einde.

Waarom is deze film dan toch nog wel uit te zien? Dat komt door de hoofdrollen (andere rollen zijn er overigens nauwelijks). David Strathairn maakt als Tom een leuke metamorfose door van werk- tot familieman, Joseph Mazzello (Tim in JURASSIC PARK) is als Rourke een gezellig slim jochie. Toch zijn beide rollen eigenlijk alleen van belang om de emotionele kant van het verhaal kracht te geven en een romantisch einde te waarborgen. Hond Maggie vormt vooral zwemmend een gezellige factor in de film, maar ook zij speelt geen rol van veel betekenis.

Meryl Streep is aan de andere kant de spil van de film. Gail is het sterkste personage. Dat dat ondanks alle andere zwakke punten wonderwel erg goed uit de film springt, mag simpelweg worden toegeschreven aan de enorme kwaliteiten van Streep. Ook al staat THE RIVER WILD niet bijster mooi tussen titels als KRAMER VS. KRAMER, OUT OF AFRICA en THE HOUSE OF THE SPIRITS (alhoewel veel mensen over die laatste film ook ernstige twijfels hebben), Meryl Streep schittert zoals altijd. Ook schitterend zijn de natuurbeelden, met name uiteraard die van de kolkende rivier.

Met hoeveel films je THE RIVER WILD ook zou willen en kunnen vergelijken, de herinnering aan WHITE WATER SUMMER, waarin Kevin Bacon een groepje jongens over een deel van de rivier leidt en ze vervolgens in de steek laat, is constant aanwezig. Bacon mag in THE RIVER WILD een nog psychotischer persoon neerzetten en het siert hem dan hij ook dit goed aan kan. Wade is absoluut een eng persoon.

En daar is John C. Reilly weer. Hij lijkt genoegen te nemen met het steeds weer spelen van bijrollen, het liefst als een ietwat stil en onhandig persoon. Het voelt toch altijd weer aangenaam hem in een film te zien, mede doordat hij slechte films zeer goed weet te mijden. Zijn belangrijkste wapenfeit is de ondergewaardeerde oorlogsrolprent CASUALTIES OF WAR (met ook Sean Penn en Michael J. Fox). Terry in THE RIVER WILD verdient respect voor de manier waarop hij toch tegen de sterkere Wade ingaat als geweld zijn intrede doet in het verhaal.

Misschien is de conclusie wat snel getrokken, maar Curtis Hanson lijkt weinig geleerd te hebben van de vele kritiek op het ook van zijn hand en regiestoel afkomstige THE HAND THAT ROCKS THE CRADLE. THE RIVER WILD trapt in dezelfde vallen en was zonder zijn uitzonderlijke en opmerkelijke (wat Streep betreft) cast zonder twijfel in de constant groeiende groep anonieme slappe thrillers gevallen.

(c)opyright Menno Peeters, 30-08-95

Return to index