Moonlight and valentino.

Pooh's Magazine editie 6/96
1 juli 1996

MOONLIGHT AND VALENTINO
een recensie door Menno Peeters

Waardering: 9.0 (max. 10.0)

Jaar : 1995
Ned.Prem. : 1996
Speelduur : 105 min.
Regie : David Anspaugh
Produktie : Alison Owen, Eric Fellner, Tim Bevan
Script : Ellen Simon, gebaseerd op haar eigen verhaal
Muziek : Howard Shore
Beelden : Julio Macat
Cast : Elizabeth Perkins, Gwyneth Paltrow, Whoopi Goldberg, Kathleen Turner, Joseph Sommer, Jeremy Sisto, Jon Bon Jovi

Het was een druk weekje. Woensdag pakweg 1300 kinderen vermaken op de zevende Jeugd-Olympiade in Sittard, donderdag heen en weer rijden tussen Geleen en Schinnen, om vervolgens de trein naar Heerlen te pakken om de wekelijkse Sneak te zien. Komt nog eens bij dat maandag gewerkt moest worden op Pinkpop. Oorspronkelijk was de bedoeling dat zaterdag en zondag óók vette happen verkocht zouden moeten worden, maar dat ging om duistere redenen niet door. Ter compensatie mag ik nu wel volgende week cateren bij het concert dat Bon Jovi dan zal geven in Landgraaf. Zie daar de link met deze recensie.

De wereld van Rebecca (Elizabeth Perkins) stort in als haar man blijkt te zijn overleden na een aanrijding. Het is echter niet makkelijk voor haar het verdriet de vrije loop te laten, met name omdat ze direct wordt geconfronteerd met tientallen mensen die hun goedbedoelde vriendelijke verhalen en adviezen op haar los laten. Jongere zus Lucy (Gwyneth Paltrow) en beste vriendin Sylvie (Whoopi Goldberg) zijn de eersten die haar opvangen, later gesteund door Alberta (Kathleen Turner), de ex-stiefmoeder van Rebecca en Lucy.

Éindelijk.. Éindelijk is er dit jaar dan een sterke vrouwelijke hoofdrol. ABOUT LAST NIGHT herleeft met de toen nog in een naast James Belushi een schitterende bijrol neerzettende Elizabeth Perkins. We hebben haar een tijdje moeten missen dankzij films als THE FLINTSTONES, maar voor haar rol in MOONLIGHT AND VALENTINO wil ik haar graag een nominatie bij de beste vrouwelijke hoofdrollen van 1996 geven (zie voorjaar 1997). Perkins heeft fantastische mogelijkheden gekregen met het fascinerende karakter van Rebecca. In het eerste gedeelte van de film is inhouden van emotie de opdracht, later begint alles wazig te worden en stort Rebecca ineen. Dan wordt duidelijk hoe de dood mensen, en dan met name vrienden, dichter bij elkaar brengt.

Dat blijkt op en top uit de fenomenale laatste scènes, waarin de vier vrouwen in de film op een bijzondere plaats hun gevoelens uiten. Hierbij komt zelfs een tot dan toe weinig soepel verlopende relatie tussen Lucy en haar door haar zo verafschuwde zakenvrouw Alberta in bloei te staan. Met Gwyneth Paltrow heeft MOONLIGHT AND VALENTINO een tweede sterke troef in handen. Recentelijk was ze nog te zien samen met vriendje Brad Pitt in SEVEN, maar daar kwam ze slechts enkele malen in nogal duistere shots aan bod. In haar laatste film mag ze echter in volle glorie aanschouwd worden. Lucy is een op het eerste gezicht sprankelende jonge meid, met een positieve levensinstelling die door niets en niemand geschaad kan worden. Onzekerheid over vooral haar uiterlijk zijn echter een bijzonder goede basis voor een diepere band met haar zus.

Het meest krachtige facet wordt gevormd door de intieme subverhaaltjes, waarbij geen van de vier vrouwen ook maar enigszins wordt ondergeschoven. Sylvie heeft te kampen met een in intensiteit afnemend huwelijk en Alberta krijgt maar geen poot aan de grond bij Lucy. Daarnaast is er ook nog de boeiende relatie tussen Lucy en Steven (Jeremy Sisto), één van Rebecca's studenten, die uitermate goed zijn best doet om de uiterst originele opdracht van zijn lerares - het creëren van een gedicht zonder woorden - tot een goed einde te brengen. Ik wil verder niet de grote poëet uithangen, maar ík vond Steven's gedicht:

zeer doeltreffend, een gedicht van grote klasse, met name in de voorgedragen uitvoering. Jammer is dat de film er niet helemaal uitkomt of deze tekst als een puberaal grapje of een diepgravend psychologisch onderzoek beschouwd moet worden. Resultaat is een van de kleine momenten van irritatie, waartoe enkele scènes met Whoopi Goldberg ook behoren. Dat de pijn bij alle aanwezigen minder wordt dankzij 'de gebeurtenis' is realistisch, maar MOONLIGHT AND VALENTINO had best een half uurtje langer mogen duren om de climax te versterken.

MOONLIGHT AND VALENTINO.. met zo'n titel verwacht je toch een mierzoete maar voornamelijk slap romantische film? Zeker als ook nog eens blijkt dat Jon Bon Jovi (die zijn echte achternaam Bongiovi nu kennelijk helemaal heeft laten varen) in zijn eerste bijrol te aanschouwen is. Niets is echter minder waar: zelfs Bon Jovi vertolkt een opvallend sympathieke rol als schilder met wie Rebecca zich vol passie in een relatie stort, wat uiteindelijk leidt tot het loskomen van de grote droefenis in haar leven.

Een verrassend prachtige film, dus..

[ Reageer nu ] [ Terug naar index ]