Geografie

Geschiedenis

Figuranten en personages

Sessies

U.R.G. adaptie

Fabius

Personage van Geerten

Magier, niet verbonden aan een vaste kleur

Fabius is afkomstig uit het koude noorden. Van zijn jeugd weet hij niet veel af, afgezien van een steeds terugkerende herinnering aan de verwoesting van zijn geboortedorp door de sekte de Zielenstelers. Fabius was toen de jonge zoon van een witte magier. De duistere tovenaar Valdenmort herkende het kind meteen als zodanig toen het gewond was geraakt en uiterlijke kenmerken aan nam van een draak of krokodil. ‘AHA. Dit is een beestling, en gegeven tijd zal hij de krachten van de natuur kunnen controleren.’ Valdenmort investeerde in zijn toekomst, als kleurloze magier en had een aanzienlijk aantal leerlingen, als vuurkracht en als dienaren.

De Zielenstelers waren geen gezellige sekte. Ieder jaar werden er vele gevangenen gedood in rituelen en om de magie van Valdenmort en zijn leerlingen aan te vullen. Om efficient te werken deelde Valdenmort zijn leerlingen op in groepen specialisten. Een groep van Vervloekten, Vernietigers, Geestdoders en Doodmeesters. Hijzelf was de enige die alle paden beheerste, en hoopte zo de magische meester van de sekte te blijven. Fabius was bij uitstek geschikt voor Vernietiger, de zwaarste training van alle paden. Nadeel was wel dat hij zijn kracht moest focusen door een staaf van zuiver kristal om wat te doen, maar goed, dat scheelt wat levende gevangenen in onderhoud van de magiers.

In het naar dood vlees riekende hol van de sekte werd Fabius groot. In plaats van de witte magie verder te leren werd Fabius een geinitieerde in de Vernietiging, een training die slechts de helft van de leerlingen zou overleven. ‘Elke maand moet er een van jullie gegeven worden aan onze godheid als betaling en dat is diegene die het slechtst heeft gepresteerd.’ Daarna volgde het pad van Ijs en Vuur, waarin de pijngrens en wilskracht van de leerlingen verder verlegd werd tot het punt waar het menselijk lichaam normaal niet voorbij kan komen. Met de training voltooid werd de inmiddels volwassen Fabius een volwaardig Vernietiger, en hij kreeg de naam Fabius Faustus, brenger van elementale dood. Als volledig magier moest hij een aantal keer deelnemen in een aanval op een karavaan of dorp. Af en toe, als er levende gevangenen werden ontdaan van levenskracht voelde Fabius een afkeer die waarschijnlijk te maken had met zijn vroege opvoeding, zo dacht Valdenmort. Witte magiers laten meer sporen achter dan je denkt.

In zijn 22e levensjaar werd Fabius opgetrommeld voor de kerker van twee levende Danar kinderen die men had gevangen. ‘Vuurbal daar met deze rune, daarna dissectie.’ sprak meester Valdenmort. ‘Droog de botten goed af, en breng ze naar mijn lab als je klaar bent’. Toen Valdenmort weg was gelopen kwam Fabius’ vader tot hem in een visioen. De stem van zijn vader, die op onverklaarbare wijze was verdwenen in die vreselijke winternacht van toen, maar nu leek teruggekeerd. ‘Haal botten uit een kindergraf in het ossuarium en geef die aan je meester. Laat deze onschuldige kinderen vluchten in de geheime gang.’ Niet goed begrijpend wat er gaande was deed Fabius wat hem was gezegd. Hij had een onbestemd goed gevoel hierover, ondanks de monumentaal onplezierige dood die hem zou wachten wanneer Valdenmort de beenderen beter zou bestuderen. Maar het lot wilde dat Valdenmort een zeer bedreigende brief van de baas had gelezen net voordat hij de beenderen aannam. Hij keek er niet naar om en stuurde de zending op, inclusief de valse danarbotten.

De maand daarop verscheen de hogepriester van de zes duivelen, aan wie Valdenmort materiele componenten had verkocht. Hij wilde Valdenmort persoonlijk spreken en wel meteen. Zeer bevreesd deed Valdenmort wat hem gezegd werd, en hij kwam voor zijn meester te staan. ‘Jij hebt me bedrogen, slijmerig secreet van een etterige paddenkruk.’ sprak de woedende hogepriester, die overduidelijk zelf een onaangename periode achter de rug had. ‘Jouw eigen beenderen zullen hopelijk de meester meer plezieren dan de vervalste rommel die je aan mij hebt verkocht.’ Met een krachtige vervloeking besloot hij zijn monoloog, en Valdenmort leek zijn eigen hart uit zijn lijf te willen rukken. Valdenmort stierf, en Fabius had genoeg gezien. Hij nam zelf de benen voordat de hogepriester de zaak beter had onderzocht.

Fabius vluchtte weg en belandde in een andere brandhaard van ellende, een stad die op het punt stond in handen van trollen te vallen. Met een zwarte sjaal om zijn uiterlijke kenmerken te verbergen wanneer hij onder spanning had gestaan, zocht Fabius werk. Iemand die er uit ziet alsof hij is opgegroeid in een crypte heeft daar doorgaans moeite mee, maar er was wel een schip waar men nog wel een specialist in Vernichtung kon gebruiken. Na een demonstratie van de rune ‘Ondalis Explosie Matrix’ was de kapitein overtuigd en kon Fabius mee.