Selinde's twijfels

(kennis van Tessa en Adler)

Met de gebeurtenissen van de laatste maanden is het leven van Selinde in een enorme stroomversnelling terecht gekomen. Ondanks haar talenten blijft Selinde niet meer dan een jongedame en de dochter van een kapitein, nu het wat rustiger is zet ze haar leven zoals dat is verlopen eens rustig op een rijtje. Met het gevoel dat ze voortdurend gemanipuleerd wordt en de laatste informatie van haar oom probeert ze haar leven eens op een rijtje te zetten:

Selinde heeft geen herinneringen voor haar 3e levensjaar en kan zich maar heel weinig van haar moeder herinneren. Ze heeft beelden van een mooie, maar erg verdrietige vrouw welke voortdurend in het grijs gekleed ging. Op een gegeven moment was haar moeder er niet meer. Ze kreeg op haar 5e te horen dat haar moeder op reis was gegaan en nooit meer terug zou keren. toen ze wat ouder werd en vragen is gaan stellen kreeg ze te horen dat haar moeder aan een korte, maar felle ziekte was overleden, en weer laten dat haar moeder zou zijn vermoord door vergiftiging. PAs vrij recent heeft ze vernomen dat haar moeder een witte magier was. Misschien de laatste van de witte magiers in dit deel van de wereld. Volgens haar oom heeft haar vader NA de dood van haar moeder haar officieel laten adopteren en benoemd als enig erfgenaam van zijn eigendommen.

Selinde heeft net van haar oom te horen gekregen dat haar vader haar werkelijke vader niet was. Ze heeft geen idee wie haar werkelijke vader dan wel was, maar ze beschouwt ondanks dit nieuws Tasinarian als haar vader. In haar vroege jeugd was hij vaak afwezig. Dat zijn kapiteins nu eenmaal. Ze is tot haar 13e opgevoed door het personeel van het grote huis in Zamp. Haar opvoeding bestond uit al die dingen die de dochter van een handelaar moet kennen, maar uit weinig kennis die haar als zelfstandig individu een iegen ontwikkeling door zouden kunnen laten maken. Tot verbazing van haar leraren begon ze op een bepaald moment naar kennis te zoeken die niet helemaal bij een jongedame van haar positie paste. Ze stal boeken van haar oom en haar vader, ging in haar eentje de deur uit en brak zelfs op een bepaald moment in bij een collega van haar vader (iets wat ze haar vader maar nooit vertelt heeft) om stiekum diens collectie van geillustreerde reisverhalen te bekijken. Haar speelkameraden waren de kinderen van het personeel. Toen ze in haar puberteit kwam begonnen sommige zoons die wat ouder waren dan haar opeens heel interessant te worden. Als dochter van de baas had ze al snel hun belangstelling en vond ze het heerlijk de ene jongen op te zetten en ieders hoofd op hol te brengen. Daar schaamt ze zich nu een beetje voor. Verder dan wat gefrummel met de zoon van de kamerheer is het niet gekomen (hij durfde niet verder te gaan) want rond diezelfde tijd begon haar familie door te krijgen dat ze een aantrekkelijke huwelijkspartner begon te worden. Ze werd taboe verklaard en haar speelkameraadjes mochten niet meer alleen met haar samen zijn. In die tijd leerde ze een hoop saaie neven en achterneven kennen en had haar familie haar hele verdere carriere al voor haar uitgestippelt.

Haar jongste oom was degene die bij haar vader aan de bel trok. Haar jongste oom was ook vreemd, want hij deed allerlei rare dingen met techniek en behandelde haar veel volwassener dan de rest van de familie. Ze glipt vaak genoeg het huis uit om hem in zijn laboratorium op te zoeken. Hij vond dat wel leuk, maar in de cultuur van de Danar is iets dergelijks onaanvaardbaar en hij kreeg dan ook snel ruzie met de rest van zijn familie.

Selinde vond het eerst helemaal niet leuk dat haar vader haar meenam op zijn reizen. Het confortabele leventje was voorbij, nu leefde ze in een aparte kajuit, de helft van de tijd op zee en met allerlei vreemden om zich heen. Maar het leven als handelaar zorgde er ook voor dat ze in aanraking met allerlei vreemde culturen en interessante mensen kwam, uit handen van haar familie bleef en van alles en nog wat meemaakte. Maar nog belangrijker: ze leerde Tasinarian kennen: een door en door goedaardig en fatsoenlijk mens en in veel opzichte een goed rolmodel. Al snel kon ze dingen doen om hem te helpen. Maar ze had moeite om door haar vader in een bepaalde rol te worden gedrukt. Want ook Tasinarian ging er volledig van uit dat ze op een bepaald moment een man van niveau zou krijgen.

Selinde groeide aan boord op tot een ware schoonheid. Het feit dat haar vader rijk was maakt haar helemaal gewild. Matrozen zijn soms knap en gretig maar durven niet verder te gaan dan gluren. Als haar vader door kreeg dat zij wat met een matroos probeerde of een matroos zich wat veel vrijheden veroorloofde werd deze de eerstvolgende haven gedropt. Ook sommige handelscontacten waren aantrekkelijk, zelfs als huwelijkspartner. Maar Tasinarian hield dat soort contacten altijd op een afstand, hetgeen vreemd is gezien haar opvoeding. Het leek wel of niemand goed genoeg was voor "zijn dochtertje". Zelfs partners welke Selinde zelf wel interessant vond werden door vader op een afstand gehouden omdat ze niet helemaal aan zijn eisen voldeden. Niet dat hij het niet probeerde, maar waarschijnlijk waren zijn eisen veel en veel te hoog. Dit gaf onbedoeld Selinde het gevoel dat ze overbodig was. Ze was haar hele leven tegen wil en dank opgevoed om de vrouw van iemand anders te zijn en nu mocht dat niet.

En toen kwam Sigrid. Ingehuurd door haar vader om zijn lieve dochtertje te beschermen. Sigrid leidde haar in het geheim op tot krijger. Dit was meer dan alleen het leren vechten: het was ook een mentaliteit: hoe neem ik zelf beslissingen met grote gevolgen. Hoe acccepteer ik verantwoordelijkheid. Hoe ziet de wereld er uit buiten alle handelscontacten en sjieke contacten van Pa. Sigrid nam haar ook mee naar plaatsen waar haar vader haar nooit naar toe had genomen en in woede was uitgebarsten als hij er ooit achter was gekomen dat zijn lieve dochtertje daar kwam. Maar met alles gaf Sigrid haar vooral een nieuw gevoel van eigenwaarde en deed iets ontwaken waarvan ze zich daarvoor niet bewust was: een nieuwe vrijheid, het gevoel dat ze meer was dan de rol die haar omgeving voor haar vastlegde. Eigenlijk een totale reactie op alles wat daarvoor plaats vond. Selinde moet bij zichzelf toegeven dat ondanks alle ellende (de dood van Tasinarian) en de moeite van haar omgeving om haar in haar rol te accepteren (zie het verjaardagsfeest) ze zich nu veel nuttiger en sterker en meer op haar plaats voelt dan ooit tevoren.

Met wat er gebeurd en wat er dreigt te gebeuren heeft Selinde het moeilijk. Ze heeft sterk het gevoel dat ze door haar omgeving opnieuw in een rol wordt gedwongen die ze eigenlijk niet wil hebben. Ze heeft er vooral moeite mee dat ze waarschijnlijk zal moeten trouwen om diplomatieke redenen en daarmee weer wordt gereduceert tot de rol van echtgenote. Ze bekend dat ze af en toe bij het horen van "waarom trouw je niet?" het gevoel heeft dat ze zo snel mogelijk weg wil rennen.