Heraldiek
(kennis van Adler)
De manier waarop de adel zich kenbaar maakt is door middel van vlaggen en vanen, niet door middel van schildtekens zoals dat in west-europa het geval was in de middeleeuwen. Een nobele uit Earin kan men herkennen aan de kleuren van zijn banier en de tekens die hij daarop voert. De regels voor het voeren van een banier zijn vervat in allerlei ingewikkelde wetten. Het komt er op neer dat men zijn afstamming neerlegt in een bepaalde combinatie van kleuren en tekens, welke voor iemand zonder de vaardigheden etiquette of cultuur absoluut niet te begrijpen zijn. De kleuren en tekens dienden oorspronkelijk om de manschappen in het gevecht bij elkaar te houden en een overzicht te krijgen wie er op welk moment waar bezig was. Ieder banier bestaat uit een aantal kleuren, in de regel meer naarmate de nobele lager in rang is (maar er zijn uitzonderingen op deze regel). De adel beperkt zich tot de kleuren donkerblauw, lichtblauw, groen, rood, wit, zwart, geel, oranje en paars. Daarbij gebruikt men nooit twee kleuren naast elkaar welke uit elkaar kunnen worden samengesteld. Dus een gele en een groene band kan niet, maar een gele en een rode wel. Op dit banier staat een cirkel met daarop tekens, in vorm afgeleid van de oude ronde schilden van het heersersvolk toen zij hier eeuwen voor het keizerrijk aan land kwamen. Dit wordt de Sigil genoemd. Het is vaak een geabstraheerde afbeelding van een of ander dier of voorwerp, uitgevoerd in het zwart/wit.
De Sigil kan worden vergezeld van een aantal "Vlom" tekens. Deze geven grote prestaties weer en worden door de opperheer of de hoger aad van adel aan een huis verleend (of ontnomen). Ook de Vlom is en stilistische zwart/witte afbeelding, nog het best te vergelijken met een "badge". Er wordt een onderscheid gemaakt voor persoonlijke vlommen (boven in de vlag) en vlommen die aan het huis zijn verleend.
Bij het oprichten van een nieuw huis neemt de nieuwe nobele de kleuren van zijn heer (de nobele boven hem) en voegt daar bovenaan een kleur aan toe. De Sigil mag vrijelijk door hem gekozen worden uit een beperkte lijst. Meestal staat de hogere nobele het zijn lagere ondergeschikte toe om een Vlom te voeren voor een bijzondere verdienste die hij gedaan heeft. Hij is per slot van rekening niet voor niets nobele geworden.
De gewoonte om bovenaan de banier een kleur toe te voegen is afgeleid van de gewoonte om extra vanen aan een vlag vast te houden. Heel lang geleden had iedere graaf zijn eigen kleur en iedere lager nobele onder hem zijn eigen gekleurde vaan, die een afwijkende kleur van die van zijn heer had. Men gebruikte weer aparte vanen om speciale heldendaden of fraaie zaken van een persoon weer te geven. Deze vanen zijn tegenwoordig als een soort "balk" opgenomen in de persoonlijke vlaggen van de nobelen.
De verschillende nobelen hechten grote waarde aan een correcte banier. Een nobele die het waagt om zich een banier aan te meten welke niet overeenkomt met zijn eigen status kan worden uitgemaakt voor een "Vlommer", een ergere belediging is vrijwel niet denkbaar. Het onjuist gebruik van kleuren kan een reden zijn om oorlog te verklaren. Hieronder de persoonlijke banier van vrouwe Mérison van Glendolch Sapristis:
De kleuren zijn groen/wit. De Sigil is die van een vuist die een lok haar vast houdt. Huis Glendolch werd in het leven geroepen toen een ridder van deze familie de keizer het leven redde door hoogst persoonlijk voor de ogen van iedereen een langharige heuvelreus te onthoofden. De haren werden volgens overlevering in de eerste banier van het huis gevlochten. Het huis heeft drie "vlommen": de witte burcht op zwarte achtergrond: als tegen dat dit huis zijn graafschap behied tegen de aardmannen tijdens de grote drakenoorlog, de zwarte vleugel, omdat de heer van het huis meehielp de draak Marthuum te verslaan, en de Dubbelbladige bijl, omdat de toenmalige graaf onder Georg IV meehielp bij de inname van de stad Jered. Mérison draagt een witte balk in haar bovenste "band", ten teken dat zij als ongetrouwde vrouw zelf haar graafschap leidt. Dit komt niet zo vaak voor. Zij heeft tien jaar geleden in een tweegevecht een ondode steentrol verslagen, een gebeurtenis die (zeker voor een vrouw) zo uitzonderlijk is dat de hoge raad van adel haar de persoonlijk Vlom van een schedelkop heeft toegekend.
Buiten de grenzen van het oude keizerrijk comformeert men zich over het algemeen vrij redelijk aan de keizerlijke normen en waarden. Er zijn altijd uitzonderingen op de hier omschreven regels, met name bij de wat oudere huizen die hun geschiedenis op de tijd vóór het keizerrijk kunnen terugvoeren.