Religie in de Voormark Door Mordicones van Gabered, gezant van de orde van Feron Overal waar mensen wonen is er geloof, overal waar geloof is, speelt het een belangrijke rol in het leven van de mensen en nergens meer zo dan in die landen, waar magie normaal is en magie -of de afwezigheid daarvan - ook een uiting van dat geloof zal zijn. De studie naar de overeenkomsten en verschillen in geloof is fascinerend, maar ook een gevaarlijk onderwerp. Want weinig onderwerpen weten de mensheid zo aan te zetten tot haat van hun medemensen dan de kleinst mogelijke verschillen in persoonlijke overtuiging. De voormark is een een gebied ten grote van ons "Middenrijk". Het gebied ligt in de buurt van het "Keizerrijk van de Stalen Troon" en heeft hier veel mee gemeen. 1. Overeenkomsten tussen alle religies Er zijn een aantal duidelijke overeenkomsten te vinden, als een soort patroon wat overal in doorklinkt. Als het geloof in deze wereld een symphonie is, dan kunnen deze overeenkomsten het beste worden omschreven als het refrein. Alle religies hebben het over een "begin", een soort scheppingsgeschiedenis. In die tijd waren er twee duidelijk te onderscheiden wezens. De een noemd ze "god"en "chaos", de ander "licht"en "duisternis", In Nefuilas noemt men ze "Irch" en "Feh", etcetera. Deze oerwezens zijn de scheppers van de "oudsten". Dit zijn wezens van grote macht. Op Nefuilas noemt men ze de Oude Goden, in het Keizerrijk de Oerelementalen en in het Rozen Imperium de "grote gastheren ". Ieder van deze "oudsten" heeft een bepaald thema, Vuur, Water, Steen, Duisternis (de dood) , Licht (het leven) en Lucht. Er is vaakl sprake van een zevende macht "nieuwsgierigheid", maar deze komt niet overal voor. De oerwezens zijn de bron van de macht van de oudste religieuze organisaties: de druiden. . De oudsten hebben niet langer alleen de oppermacht in de wereld. Er is een derde generatie van goden, welke een meer concreet onderwerp hebben. De relatie tussen de tweede en de derde generatie is niet altijd duidelijk. In het Keizerrijk is de derde generatie geschapen door de tweede. Op Nefuilas zijn de leden van de derde generatie kinderen van de tweede. Het aantal "goden" is niet altijd gelijk aan elkaar, maar varieert meestal ergens rond de 25. Er zijn duidelijke overeenkomsten tussen sommige wezens in verschillende geloven. De twisten worden er echter niet minder om. Zo zijn maar liefst zeven "aartsengelen" in het Keizerrijk volledig identiek aan zeven "goden" in het Imperium, zelfs wat naam betreft. Maar de twisten over wat nu de juiste weergave is zijn er niet minder om. Er is sprake van een "Conflict", waardoor een oorspronkelijke eenheid uit elkaar viel en er minstens twee verschillende kampen ontstonden. In sommige gevallen zelfs meer dan twee kanten. Aanstichter is altijd een wezen met eigen opvattingen, tegen de ortodoxie van de gevestigde orde. De "trouwe fractie" heeft over het algemeen als onderwerp spirituele idealen, de "rebellen" hebben vaak de wat meer primitieve gevoelens van de mensen als onderwerp. Er is een verbinding tussen de "goden" en de mensheid door middel van een bloedlijn. Dat kan doormiddel van reincarnatie (zoals op Nefuilas), of ook door voortplanting (zie de Grigorii in het Keizerrijk). Deze nakomelingen zijn machtig, maar zeer omstreden. Er is een voorspelling van een "einde", een dag van het oordeel dat alle conflicten worden uitgevochten. Wat er op die dag precies gebeurd is niet duidelijk, maar het gaat er niet lief aan toe. Wat verschilt is duidelijk de manier waarop de "oudsten" en de "goden"in de plaatselijke cultuur worden afgebeeld. Neem bijvoorbeeld de geest, welke als thema "orde" heeft en zijn tegenhanger: In het Imperium is dit "Marthom", de oudste zoon van Licht en Duister, de voorouderlijke "stem"die alle nakomelingen aanzet tot structuur, eerlijkheid en orde. De stem "Waorin"is de stem die moet zwijgen. Hij leert chaos, leugens en ongehoorzaamheid.. In het Keizerrijk is dit de Engel Methatron, de "Stem van God" . Net als alle wezens van het Keizerlijk Pantheon is het een veel afstandelijker, maar ook veel reeeler wezen dan Marthom. Zijn tegenstrever is Lucifer. Op Nefuilas is het Pantheon een kibbelende familie. Hoofd van de familie is "Guldaras", de god van de sociale orde. Hij is de pater familias van een vrij chaotisch gezin, waar ook broedermoord, incest en bedrog een plaats in hebben. Zijn tegenstrever is de Vuurheer Seriphis, god van de verkrachting. Binnen het Feronisme is er geen duidelijke entiteit, maar zelfs wij erkennen de leer van het "eerste boek".waarmee structuur en orde wordt aangeleerd als basisbeginsel, en het 25e en "laatste boek", wat ontwikkeling en afwijking voorschrijft. . Waarom deze overeenkomsten? In een wereld waarin ieder volk zijn visie als de enige ware ziet, is iedere speculatie gevaarlijk. Maar de volgende drie theorien doen de ronde. Het "goddelijk beeld" theorema. Dit gaat er van uit dat er EEN echt patheon is, en dat alle incarnaties van dat pantheon niet meer dan afspiegelingen van dat ware pantheon zijn. In dit model zijn de "Metatron" van het keizerrijk, "Marthom", de oudste zoon van Licht en Duister, de voorouderlijke "stem"die alle nakomelingen aanzet tot structuur, eerlijkheid en orde, "Guldaras", de god van de orde en het Eerste boek van het Feronisme vier verschillende uitingen van EEN en hetzelfde wezen. Natuurlijk geeft dit niet weer welke van die uitingen het meest op het echte wezen lijkt. Verwarrend is het dus allemaal wel. De "Astrale Honger" - theorie. Het is bekend dat sommige wezens op het Astrale vlak hun energie krijgen uit het feit dat wezens als mensen in hen geloven. Dit impliceert dat zij er baat bij hebben dat dat geloof zoveel mogelijk op henzelf is gericht. Dus de Metratron heeft er alle belang bij dat er veel mensen geloven in Orde, want daardoor wordt de Metatron sterker. Natuurlijk gaat het ene geloof tegen het andere geloof in, hetgeen meteen verklaart waarom er meerdere kampen zijn. De "Weerspiegelings"-theorie. Dit gaat er van uit dat de geest waarin men gelooft ooit is ontstaan uit een normaal, sterfelijk menselijk persoon waarin door zijn of haar tijdgenoten werd geloofd. Dit geloof overleefde de persoon zelf, waardoor een Astraal wezen ging ontstaat dat in de loop van de tijd steeds astraler en steeds minder gebonden aan de oorspronkelijke verzinner van het geloof werd. In die theorie zijn de persoon waarop de Metatron is gebaseerd en de God Metatron dus niet dezelfde wezens. Een variant van deze theorie gaat er van uit dat de oorspronkelijke scheppers van de astrale wezens nog steeds zouden kunnen bestaan. Wat gebeurt er als de geest en zijn origineel het niet met elkaar eens zijn?. 2. Religie in de Voormark De Voormark is cultureel heel dicht verbonden met het Keizerrijk, dus is het niet zo verbazend dat de religie in de voormark erg sterk op die van het keizerrijk lijkt. Maar er zijn ook duidelijke verschillen, vooral in de rol die de georganisaarde religie in het alledaags leven van alle mensen heeft. In het Keizerrijk is er duidelijk sprake van een officiele "kerk", met een eigen leider, organisatie, hierarchie en leerstelling. In de voormark is dat allemaal wat minder duidelijk. Er is geen duidelijke organisatie die in alles de ouwtjes in handen heeft, de hierarchie tussen de verschillende kerken is een beetje vaag en zelfs de leerstellingen zijn niet overal in de voormark precies hetzelfde. De oorzaak hiervoor ligt in de geschiedenis: in het verleden was de opperpriester van Bronac altijd degene welke via de "leer van Metatron"de leiding over de kerk had. Maar met de verwoesting van Bronac door de trollen ging het religieuze centrum van macht verloren. In de praktijk ontstonden er meerdere plaatsen waar men de oppermacht claimde. Geen van die plaatsen was zo sterk dat het zijn macht aan de andere op kon leggen en ook vanuit het keizerrijk werd er niet ingegrepen. De onenigheid leidt er af en toe zelfs toe dat verschillende kerken een verschillende kant in allerlei wereldlijke conflicten spelen Hetzelfde is gebeurd met de "antikerk", de religieuze instelling welke zich met de aanbidding van demonen bezig houdt. Waar dit in het keizerrijk een duidelijke en machtige organisatie is, is zijn invloed in de voormark versplinterd. Er zijn machtige priesters, maar dit zijn individuen zonder al te veel organisatie. Het "heilige boek" met leerstellingen van de Voormark is een vereenvoudigde uitgave van de oorspronkelijke Bijbel, geschreven door een conclaaf in het jaar 280. Het scheppingsverhaal in deze versie gaat als volgt: God schiep uit de chaos de wereld, de hemel, het licht, schiep water, vuur, aarde en lucht, dieren en planten en god schiep een groot aantal engelen dienaren om hem bij te staan in zijn werken. En als laatste schiep god de mens: Adam. En god zag dat het goed was. Nu voelde Adam zich eenzaam, en god schiep voor hem een metgezel: Lilith. Een tijd was alles goed. Toen gaf God aan Adam het vermogen om alle dieren en planten een Naam te geven. Zij werden allen aan hem voorgeleid en hij gaf ze een naam als "Leeuw"of "Schaap". Maar Lilith werd jaloers, want zij bezat dit vermogen niet. Adam voelde zich nu ver boven Lilith verheven en Lilith verliet Adam. Toen was Adam weer alleen. Lilith ontmoette Lucifer. De twee sloegen de handen ineen: in ruil voor de vuige kunst van de tovenarij onderwierp Lilith zich aan Lucifer. Nu riep de stem van god alle engelen op om zich voor Adam's kinderen neer te werpen. De meeste engelen deden dit, maar Lucifer, de engel van het licht, weigerde. Waarom zou hij knielen voor een wezen welk hij zoveel minder achtte dan hijzelf? Toen ontstond er strijd in de wereld. Michael, de aanvoerder van de engelen, versloeg Lucifer. Hij en zijn aanhangers werden verbannen buiten de grenzen van de wereld, voor altijd onder de sterfelijke mens geplaatst. Nu schiep de stem van god voor Adam een nieuwe metgezel, dit keer uit een rib van Adam. Deze metgezel heette Eva en zij was in alles de Mindere van Adam. En Adam was tevreden en leefde met Eva in vrede en voorspoed in het paradijs. Zij kregen kinderen en kleinkinderen en bevolkte de aarde. Nu werden de kinderen en kleinkinderen van de mens nieuwsgierig naar het ongenaamde, de wereld buiten de grenzen van het paradijs. Zij kregen de wens zelf dingen een naam te geven. Adam verbood hen het paradijs te verlaten. Maar de drang tot avontuur was sterker dan de wil tot gehoorzaamheid en zij deden hun eigen wil. Zo leven de kinderen van Adam in een wereld waarin het kwaad aanwezig is. Het zaad van Adam verstrooide zich in de schoot van Lilith, hier komen de tovenaars vandaan. De verschillende boeken van de bijbel gaan voor een groot deel over de lotgevallen van deze tovenaars. Hun "zondeval", hun ballingschap, hoe sommige tovenaars zich in de dienst stelden van de Stem van God en daarmee hun plaats verdienden in de normale samenleving en de voorspelling van het Eine der tijden: als de tovenaars opnieuw de vervloekte stad opbouwen en voorgoed door de Engelen zullen worden vernietigd, 2.1 De verschillende grote geesten. Hoewel er veel engelen en gevallen engelen zijn, worden sommigen gezien als belangrijker dan de anderen. Als eerste de dertien goede geesten welke Aartsengelen worden genoemd: Metratron is de "stem van god", de engel van de Waarheid. Zijn woorden zijn Wet, zoals neergelegd in de Heilige schrift, welke zijn geschenk aan de mensen is. Twijfel is uitgesloten, twijfelaars zijn ketters en moeten worden geelimineerd. Zijn positie in de hierarchie is niet geheel onomstreden. Hij heeft weinig directe volgelingen, want de waarheid is blijkbaar moeilijk te verdragen voor een sterveling. Hij is aanvoerder van de zogenaamde Serafijnen. (Metatron was de overheersende Engel in het verdwenen Bronac. Zijn orde heeft zich herbouwd in het koninkrijk Hirado en speelt daar een steeds belangrijkere rol in de politiek. Metatron is nooit een belangrijke Engel in het dagelijks leven van de mensen geweest en is dat ook nu niet. Eerder geacht dan geliefd, nog steeds de eerste onder zijn gelijken. De orde houdt zich ook bezig met het verspreiden van de "verkortte editie"van het Heilige boek.) Michael is de tweede onder de aartsengelen. Hij is de kampioen van de zaak van God. Zelf een Serafijn, valt hij onder Metatron maar hij is in zijn optreden wat meer een pragmaticus en mensenvriend. Aangezien hij Lucifer in een persoonlijk gevecht versloeg kan hij zich enige vrijheid veroorloven in de hierarchie van de hemel. Michael leerde de mensen de vaardigheden om zichzelf te verdedigen in de wereld buiten het paradijs en is daarom de patroonheilige van de krijgers. (De orde van Michael kent nauwelijks vaste kerken of georganiseerde activiteiten maar is vrij talrijk en populair in de Voormark. Ook gelovigen welke gewijd zijn aan Jophiel, Sariel en Zadkiel kunnen toetreden tot deze orde. Het is een bij de normale mensen geachtte Engel, welke vaak wordt aangeroepen als men bescherming tegen allerlei boze krachten nodig heeft. Een beroepssoldaat kan worden gevraagd toe te treden tot de orde door een ander lid van de orde en krijgt vanaf dat moment opdrachten welke vaak niet zoveel verdienen, maar wel de zwakkere helpen tegen geweld en onrecht. Normale burgers zien het als een teken van vertrouwen als hun heer onder zijn soldaten ook een aantal volgelingen van Michael telt, want dan weten ze tenminste zeker dat het niet om een stelletje onbeschofte huurlingen gaat. Men zegt dat de "meesterkrijgers" oorspronkelijk verbonden waren met de orde.) Gabriel staat voor de goddelijke inspiratie, schepping, creativiteit en toegenegenheid welke wezens voor elkaar kunnen koesteren. Gabriel verschijnt meestal als een vrouwelijke engel. De positie van Gabriel is wankel, want inspiratie laat zich niet altijd door de wet van de waarheid inperken en leid wel eens tot resultaten die anderen "ketters" vinden. Gabriel is de aanvoerdster van de Cherubijnen en de patroon van de boodschappers, kunstenaars en handwerkslieden. (De voormark kent nauwelijks een aparte "kerk van Gabriel", deze is opgegaan in de "school van Raphael".. De Engel is zeer gerespecteerd, maar heeft voornamelijk volgelingen in de wat grotere en oudere steden. Ondanks dat wordt door de gewone mensen Gabriel als een van de drie belangrijkste Engelen gezien, met Michael en Metatron.) Raphael is de aartsengel van de kennis en van de genezing. Een Serafijn en trouwe volgeling van de Waarheid, geliefd bij wetenschappers, klerken, juristen en andere mensen die met kennis hun brood verdienen. (Raphael is een van de mindere aartsengelen, maar de Orde van Raphael is een van de machtigste instituten van de Voormark. Ze bestaat uit artsen en wetenschappers en omvat ook de geestelijkheid van een aantal andere Aartsenglen, met een verwant onderwerp maar geen sterke eigen organisatie. Leden van de orde zijn geacht en naar verhouding goed georganiseerd. Hun belangrijkste tempel staat in de stad Darc, en is tegelijkertijd een van de belangrijkste scholen van de Voormark. Een carriere in de orde van Raphael is een aantrekkelijk alternatief voor wat intelligentere mannen en vrouwen van niet al te hoge komaf, maar net als de andere kerken kan men slechts op uitnodiging lid van deze orde worden) Azrael is de engel van de dood en de wachter van de poorten van het Paradijs. Hij wordt vaak verkeerd begrepen en gevreesd door de mensen. Aan hem is het oordeel of een gestorven ziel uiteindelijk weer tot het paradijs wordt toegelaten. Volgelingen van Azrael zijn vaak schijdsrechters en bemiddelaars. (De oorspronkelijke kerk van Azrael stond in Bronac en is vrijwel verdwenen met de komst van de trollen. Er zijn geen priesters meer welke specifiek aan Azrael zijn gewijd, maar de taken worden voor een deel overgenomen door de grote orde van Raphael) Jophiel is een trouwe dienaar van Michael en staat voor het leren van ervaring en het opdoen van kennis. Hij is de patroon van de leraren. Zadkiel is een tweede dienaar van Michael en staat voor genade en vrijheid van Tyrannie. Zijn standpunten en die van Metatron zijn niet altijd dezelfde. Uriel is het "gezicht van god". Hij staat voor het element vuur, voor zuiverheid en reiniging. Uriel is de trouwste volgeling van Metatron en een van de steunpilaren van het hemels Gezag. Als zodanig is hij de patroon van de adel. (De Orde van Uriel is een belangrijke en machtige organisatie van militantie krijgers, welke strijden voor de Ware leer en de vernietiging vanhet Kwaad en de Afvalligen nastreven. De orde heeft zijn eigen legertje, belastingen, organisatie, aanvoerders en Generaal, welke alleen trouw aan de hogepriester van Uriel en de Metatron zweert. De orde is een concurrent van die van Michael, er is openlijke wedijver tussen beide ordes). Raguel is de engel van de rechtvaardigheid. Soms een bondgenoot van Zadkiel, soms van Uriel. Men luistert vaak te weinig naar hem. (Er bestaat in de Voormark vvrijwel geen eigen Kerk van Raguel). Razziel staat voor de verboden kennis, waarvan het beter is dat deze nooit in handen van de stervelingen komt. Dit betekent: de wetenschap. Razziel is een trouwe volgeling van Metatron. (De volgelingen van Razziel vormen een subordew van de orde van Metatron. Ze zijn vijanden van de orde van Raphael). Sariel is de engel van de moed, trouwe bondgenoot van de mensheid en trouwe bondgenoot van Michael. Sariel geeft het vermogen om boven hun eigen beperkingen uit te stijgen en geldt als een grote mensenvriend. (De orde van Sariel maakt deel uit vande orde van Michael) Sophia staat voor Wijsheid, de kennis van de overlevering en ervaring. Dit is een ander soort weten dan de koele Kennis welke het domein van Rafael is (Er bestaat in de Voormark vrijwel geen eigen Kerk van Sophia, maar wel volgelingen. De Orde van Sophia.maakt gebruik van de faciliteiten van de orde van Raphael). Israfel is de engel van de muziek en de symphonie, laatste van de vrouwelijke aartsengels. Zij wordt door weinigen als een echte aartsengel gezien, maar geleerden beweren dat zonder haar rol Metatron nooit de rest van de engelen onder zich zou weten te verenigen. Israfel is ook de engel van de samenwerking: zij die er voor zorgt dat het geheel meer is dan de som der delen (De voormark kent maar een kerk van Israfel: die in Grendel. De plaatselijke geestelijkheid speelt vooral een belangrijke rol bij de interactie tussen de andere orde's) Zoals uit de omschrijving blijkt, zijn de engelen het niet altijd met elkaar eens. Dat kan ook vrijwel niet anders. Alle engelen staan voor een of ander spiritueel begrip en waar de mens zelf al vaak genoeg het niet helemaal met zichzelf eens zal zijn, zijn ook de engelen dat niet. De Aartsengelen vallen grofweg uiteen in vier frakties: De Exacten (Metatron, Uriel, Raphael, Razziel), de Rekkelijken (Michael, Jophiel, Zadkiel, Sariel), de Neutralen (Gabriel, Sophia, Azrael, Raguel) en Israfel. De organisatie van de kerk is verdeeld via een andere lijn: er zijn effectief maar een paar "kerken" echt belangrijk: de ordes van Metatron, Uriel, Michael en Rafael. De overige kerken sluiten zich aan bij een van de ordes of hebben nauwelijks een meer dan plaatselijke rol. De machtigste onder de gevallen engelen worden "duivelsprinsen" genoemd. Net als ieder van de Aartsengelen een gedachte of idee als thema heeft, hebben de demonen allen een emotie, angst of element tot domein. Geen van allen hebben ze een duidelijke "Kerk". Het aanbidden van de duivel is een persoonlijke keuze waar je niet openlijk voor uit komt. Lucifer is -in zijn eigen ogen althans- de opperheer van de gevallen engelen, enig geloofwaardig oppositieleider, de enige met het goede idee en THE BOSS. De rest behoort niet meer te zijn dan zijn trouwe volgelingen. Hij is DE DUIVEL, hij weet het beter. Anderen noemen hem de prins van de trots. Hij wordt omschreven als de mooiste aller engelen. Lucifer heeft nauwelijks sterfelijke dienaren. Die heeft hij niet nodig. Mammon is de prins van het geld en de hebzucht. Hij wordt meestal afgebeeld als een erg dikke man. Zijn dienaren zijn rijk. Hij beloont ze met nog meer rijkdom. (Mammon is in de Voormark naar verhouding populair en wordt verantwoordelijk gehouden voor de opkomst van de machtige handelsfamilies.) Astarte is de prinses van de vruchtbaarheid en de voortplantingsdrift. Zij is de koningin van de hoeren. Asmodeus is de prins van het machtsmisbruik, zijn talent is het gebruiken van de wet voor eigen doeleinden. Hij is vreselijk slim en weet dit. Hij staat 2e op de hitlist van Metatron. Na Lucifer natuurlijk (Ook de volgelingen van Asmodeus zijn in de Voormark wat populairder dan elders. Men zegt dat zij achter de schermen van de orde van Raphael een grote vinger in de pap hebben, maar dit wordt natuurlijk ontkend) Baelzebub, ook wel Baal genaamd, is de heer van de corruptie, verrotting en het bederf. Moloch is de heer van het vuur, welke vernietigd of warmte schept. Offer hem, of gij zult bevriezen of verbranden. Mefistopheles, ook wel Mephisto genaamd, is de heer van de Haat. Hij steunt eenieder die uit haat handelt. Royaal. De prijs komt later wel. Je wilt wraak? Je wenst hulp? Dat kan.... Nybbas is de prins van het bedrog en de nachtmerries. Door velen wordt hij niet voor vol aangezien. Anderen zeggen dat ook dat slechts een bewijs is van de macht van deze prins: dat niemand hem serieus neemt. Veel stervelingen nemen hem serieus. Behemoth is de prins van de onderaarde en de angst voor het onbekende. Vaak afgebeeld als een enorm eng monster dat ergens onder de grond slaapt, en welke men vooral beter maar niet kan storen. Leviathan is de prinses van de stormen en de woede, vaak afgebeeld als een enorme zeeslang. U kent het gezegde "hell hath no fury like a woman scorned?" Baalphegor is prins van de wellust, de ontrouw en de bandeloosheid. Hij staat derde op de hitlist van Metatron. Een bondgenoot van Astarte Belial is de prins van de bloeddorst en het geweld. Alle problemen kunnen worden opgelost door er maar hard genoeg tegen te slaan. Lilith is de prinses van de ongehoorzaamheid. Zij is van mening dat zij helemaal niet in dit rijtje thuis hoort en dat de mensheid ze zelf wel uit kan maken wat goed of slecht is, dank je wel. Donder op Metatron, rot op Lucifer. (Men fluisterd dat de vrije magiers van Golwerd een groep volgelingen van Lilith zijn) Mochten de engelen al uiteenvallen in frakties welke het niet altijd met elkaar eens zijn, de duivelsprinsen zijn eigenlijk dertien fracties op zich. Maar mocht er en onderverdeling worden gemaakt, dan vallen de prinsen uiteen in twee kampen: de "subtielen" (Mammon, Astarte, Asmodeus, Mefistofeles, Nybbas en Baalphegor) en de "harden" (Moloch, Behemoth en Leviathan). Lilith en Lucifer zijn niet in te delen in een kamp. Lucifer voelt zich ver boven de rest verheven en Lilith werkt met iedereen samen. Voor de juiste prijs.